Μικρή κυκλική ιστορία...

Μια ιστορία που για να μάθεις το τέλος της πρέπει να την ξανά - ξεκινήσεις από την αρχή.




Ο καλλιτέχνης

Ο ζωγράφος / καλλιτέχνης έζησε λίγα χρόνια και είχε διαγνωστεί προς το τέλος της ζωής του ως σχιζοφρενής.
Δεν είχε πουλήσει πίνακες όσο ζούσε και αισθανόταν μόνος και αποκομμένος από τους ανθρώπους γύρω του.Η θλίψη τον οδήγησε να βάλει ο ίδιος τέρμα στην ζωή του.
Τώρα , δεκαετίες μετά , οι πίνακες ζωγραφικής του καλλιτέχνη ήταν εκθέματα σε έκθεση αφιερωμένη σε αυτόν.
Χιλιάδες κόσμου επισκέφτηκαν την έκθεση.
Μερικοί απλά "χαζεύουν" , άλλοι απλά είναι εκεί γιατί είναι "in" , άλλοι κοιτάνε πιο βαθιά μέσα στους πίνακες του γιατί ίσως αναγνώρισαν τα δικά τους συναισθήματα εκφρασμένα μέσω του πινέλου του καλλιτέχνη.
"Αχ τι ωραίος πίνακας...πολύ καλός ζωγράφος , πολύ ευαίσθητος άνθρωπος...αν και άκουσα ότι πέθανε φτωχός και σχιζοφρενής ο καημένος" είπε μια κυρία ντυμένη με τα καλύτερα ρούχα φωτογραφίζοντας το έργο του με το high tech κινητό της.
Μετά από λίγα λεπτά και αφού είχε "δηλώσει" και με φωτογραφία στο διαδικτυακό της προφίλ σε όλους τους φίλους και γνωστούς ότι βρισκόταν στην πολυδιαφημισμένη αυτήν έκθεση πέρασε την έξοδο και περπάτησε προς το αυτοκίνητό της.
Εκεί στην άκρη του πεζοδρομίου βρισκόταν ένας άλλος θλιμμένος καλλιτέχνης - άγνωστος ακόμα αφού δεν είχε πεθάνει ( δηλαδή θα διεκδικούσε τα χρήματα που δεν θέλανε να τον πληρώσουν οι πλούσιοι συλλέκτες ) - ο οποίος απλά έστεκε και κοίταζε το πλήθος με φανερή την απογοήτευση στο πρόσωπό του.Όσο καλόκαρδος και να ήταν δεν "χώραγε" μέσα στο πλήθος.
Η κυρία "ενοχλήθηκε" από το παρουσιαστικό του - και μέσα της ίσως τον χλεύαζε κιόλας - και απλά τον προσπέρασε με φανερή δυσαρέσκεια χωρίς να δώσει παραπάνω σημασία.



ΕΑΜΦΟΣ