Σαν ημερολόγιο ...
Πρόσφατα τελείωσα ένα μουσικό κομμάτι.
Το μόνο που χρειάζεται είναι ο στίχος και πιστεύω ότι μόνο τότε θα είναι ολοκληρωμένο.
Έκατσα λοιπόν να γράψω στίχους.
Ξεκίνησα με αυτό που μου λείπει πιο πολύ...η αγάπη μιας γυναίκας.
Βασανίστηκα αρκετά μα όλα μου φαινόντουσαν κοινότυπα...
Σβήνω και ξαναγράφω...και συνεχίζω...όταν ξαφνικά κάποια πρόταση μου φέρνει στο νου τον αδελφό μου.
Όλα αλλάζουν και νέα κατεύθυνση παίρνει το μυαλό μου...μα πάλι για αγάπη γράφω.
Σταμάτησα...κουράστηκα και αποτέλεσμα δεν έχω.
Οι λέξεις δεν με χωράνε ;
Τότε σκέφτηκα να γυρίσω πίσω σε εποχές που έγραφα περισσότερο.
Βρήκα τα ημερολόγια μου και άρχισα να ψάχνω σκέψεις και στιχάκια.
Ξαφνικά η μηχανή του χρόνου πήρε μπροστά...και χάθηκα.
Τόσες ιστορίες χαμένες μέσα στα τετράδια...
Σκέψεις , γεγονότα , εικόνες και συναισθήματα μιας άλλης εποχής.
Άνθρωποι που έχω χάσει, άνθρωποι που υπάρχουν ακόμα δίπλα μου και άνθρωποι που πλέον δεν είναι στην ζωή.
Μια καθημερινότητα που δεν υπάρχει πια...
Συγκρίνω με το τώρα και ένα χάος υπάρχει ανάμεσα τους.
Τότε και εγώ ο ίδιος ήμουν ποιο ντροπαλός μα και πιο ατίθασος συναισθηματικά.
Όλες οι επιλογές του χθες , περίεργα και θαυμάσια γεγονότα που είχα ξεχάσει , μυρωδιές, μικρές στιγμές με μεγάλο αντίκτυπο , την πρώτη μου γειτονιά , το παλιό σπίτι και το παλιό μου δωμάτιο, ταξίδια με την μηχανή σε χωριά που τώρα δεν θυμάμαι , πάρτι και καταχρήσεις, αγγίγματα και σιωπές...μικροί έρωτες.. και η αρχή μιας μοιραίας σχέσης , το τέλος της και ο επόμενος μεγάλος έρωτας.
Διάβαζα και χανόμουν όλο και περισσότερο στο τότε.
Θυμήθηκα εμένα , εσένα και ότι μας ενώνει...ένιωσα τον πόνο ξανά...ένιωσα και την Αγάπη.
Διαλογίστηκα πάνω σε αυτό το ταξίδι στον χρόνο.
Καλό είναι να θυμάμαι με πόσο κόπο έσωσα την "ουσία" μου και πόσο αγνά κράτησα τα συναισθήματά μου.
Ανα-κάλυψα πόσα πολλά πράγματα έχω πετύχει και πόσα πολλά έχω κάνει από αυτά που ήθελα.
Σκέφτηκα μερικές φορές καθώς διάβαζα "μα καλά γιατί αρνήθηκα αυτό και έκανα το άλλο ;"
και έφτασα στο συμπέρασμα ότι αν γύριζα πίσω ( φυσικά με τις συνθήκες του τότε ) πάλι το ίδιο θα έκανα.
Ξαναγύρισα στο σήμερα...και στίχους δεν κατάφερα ακόμα να γράψω...
Αυτό είναι στην τέχνη που με συγκινεί...μου δίνει δύναμη να ζω...και κρατάω την Φαντασία μου ελεύθερη.
ΕΑΜΦΟΣ
