Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2016

Μικρά...












Για τους "ρόλους"


Σε μια στιγμή της ζωής του χρειάστηκε να υποδυθεί έναν "ρόλο" που θα τον έβγαζε από την δύσκολη θέση.Τα κατάφερε μια χαρά και όταν χρειάστηκε στο μέλλον το ξανάκανε  μέχρι που έγινε μέρος του χαρακτήρα του.
Αργότερα πρόσθεσε άλλον έναν "ρόλο" για να αποφύγει μια κατάσταση που την δημιούργησε ο ίδιος λόγο του "πρώτου ρόλου" που έπλασε.Τα κατάφερε και πάλι.
Με τον καιρό η εναλλαγή ρόλων έγινε πιο εύκολη...Ρόλοι προστέθηκαν και ανάλογα με τους ανθρώπους που είχε γύρω του έκανε και μικρές παραλλαγές.
Και τα χρόνια πέρασαν και τώρα δεν θυμάται ότι παίζει ρόλους....και ίσως και στις παραλλαγές να κάνει λάθη...ο σεναριογράφος πέθανε και κάποιος άλλος ανέλαβε στην θέση του...
Δεν ρωτάει ποιός...δεν είναι ο ρόλος του.



                                                       



Για τους "εκλεκτούς"


Θα έλεγα "Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα μυρμήγκι" αλλά στην  περίπτωση μας δεν μιλάω για ενα τυχαίο μυρμήγκι μιλάω για Το Μυρμήγκι......το πιο πλούσιο από όλα τα μυρμήγκια της Γης.
Είχε στην ιδιοκτησία του χιλιάδες μυρμηγκοφωλιές , στρατούς , εργάτες και στην ιδιωτική του φωλιά είχε κλειδωμένα ορυκτά με μεγάλη αξία , χρυσό , πλατίνα , πολύτιμους λίθους και ότι μπορείς να φανταστείς.
Ότι ήθελε από υλικά αγαθά το είχε...φίλους δεν είχε αλλά το άντεχε....γιατί είχε εξουσία.
Με μια του διαταγή εκατομμύρια μυρμήγκια τρέχανε σαν παλαβά.Είχε σχέδια για το μέλλον που θα κάνανε ολόκληρο τον πλανήτη δικό του  ( δεν ήξερε το μέγεθος του πλανήτη αλλά θεωρούσε ότι όλα θα τα φρόντιζε με το χρήμα και την "δύναμη" που είχε ).
Ήταν ένα απόγευμα σαν όλα τα άλλα και απλά θα επιθεωρούσε κάποιους εργάτες και εργοστάσια όπως έκανε κάθε μήνα.Οι "υπηρέτες" του είχαν ερευνήσει την περιοχή σπιθαμή προς σπιθαμή για πιθανή δολοφονική επίθεση εναντίον του και είχαν πάρει θέση για να τον προστατεύσουν απο κάθε κίνδυνο.
Όλα κυλούσαν τέλεια όταν ξαφνικά ο ήλιος χάθηκε.Ένας τυχαίος άνθρωπος απλά πέρασε από εκεί και χωρίς καν να το ξέρει τον πάτησε.....φρίκη , πάτησε το πιο "εκλεκτό" μυρμήγκι....και ολόκληρος ο πλανήτης έπεσε σε πένθος....φυσικά το τραγικό νέο μαθεύτηκε σε ολόκληρο το σύμπαν και για ένα λεπτό σιωπή απλώθηκε παντού....



                                             

       


Για τους "πωλητές"


Βαθιά μέσα στο δάσος που βρισκόταν στην κορυφή ενός βουνού υπήρχαν δυο τεράστιοι λίθοι.Ήταν εκεί από την αρχή του Ανθρώπου.Λείοι και χωρίς γωνίες , ο ένας με χρώμα πορτοκαλο-κόκκινο που εξέπεμπε Αγάπη και απέναντί του ένας γαλαζο-πράσινος που εξέπεμπε Σεβασμό.
Για πολλά χρόνια κανένας δεν ήξερε για την ύπαρξη τους και έτσι χωρίς εμπόδια τα δύο συναισθήματα βρίσκανε τον δρόμο για την καρδιά των ανθρώπων σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Κάποια στιγμή μέσα στα χιλιάδες χρόνια εφευρέθηκε η "Αξία σε χρυσό" και από τότε όλα γίνανε προϊόντα και όλοι ψάχνανε μια πρώτη ύλη η κάτι επεξεργασμένο να πουλήσουν.
Κάποια μέρα μαθεύτηκε η ύπαρξη των λίθων και οι ιδιότητές τους και πολλοί άνθρωποι κίνησαν κατά εκεί.
Άλλοι πήγανε για να βρεθούν κοντά στην πηγή αυτών των συναισθημάτων άλλοι από περιέργεια  απλά στεκόντουσαν από μακριά και παρατηρούσαν μα υπήρχαν και κάποιοι που πήγανε εκεί με σκοπό να αρπάξουν ότι μπορούσαν.
Φανατικοί ιδεολόγοι , εκκλησίες διαφόρων θρησκειών , εταιρίες προϊόντων , διαφημιστές και λοιπά ανθρωπάρια με όπλα και μίσος διώξανε το πλήθος και πέσανε πάνω στις πέτρες με μανία.Φυσικά και υπήρξε αντιπαλότητα μεταξύ τους αλλά ξέρανε ότι το αγοραστικό κοινό είναι μεγάλο και βασικά κανείς δεν θα έχανε.
Θέλανε πολύ να σπάσουν κομμάτια για να κατέχουν την δύναμη τους αλλά οι λίθοι δεν υποχώρησαν καθόλου...ούτε γρατζουνιά.Αυτό τους εξόργισε αλλά δεν μπορούσαν πλέον να κάνουν πίσω γιατί πάνω σε αυτά τα δύο χαρακτηριστικά βάσιζαν τα δόγματά τους τόσα χρόνια.Σκέφτηκαν λοιπόν ότι οι πελάτες τους θα δίνανε ότι είχαν για να κατέχουν τα δύο αυτά συναισθήματα και ο μόνος τρόπος για να κερδίσουν κάτι από αυτό είναι να παραμείνουν προσκολλημένοι σαν βδέλλες επάνω στους λίθους και να νοικιάζουν ένα κομμάτι της επιφάνειάς τους στους οπαδούς τους για ένα άγγιγμα λίγων λεπτών ( ειλικρινά αμφίβολο το τι λαμβάνουν οι οπαδοί αν κρίνουμε από τις παρενέργειες που ζούμε γύρω μας ).
Από τότε μέχρι σήμερα έχουν προστεθεί χιλιάδες βδέλλες που έχουν προσκολληθεί και αυτές επάνω στους λίθους αλλά όλες μαζί το μόνο που έχουν καταφέρει είναι να μειώσουν την εκπομπή αυτών των συναισθημάτων.Αυτό που ποτέ δεν θα καταφέρουν είναι να κλείσουν τον δρόμο για την καρδιά των ανθρώπων που παραμένουν καθαροί από την προπαγάνδα και τους αφορισμούς τους.Εξάλλου δυο καθαροί μαζί μπορούν  να δημιουργήσουν δυο τέτοιους μικρούς λίθους και κανείς ποτέ να μην μπορεί να τους αρπάξει από "μέσα" τους...και όταν οι βδέλλες πεθάνουν η Αγάπη και ο Σεβασμός θα είναι εκεί...όπως ήταν από την αρχή του Ανθρώπου.




                                                    




Για την "Γεύση"


Είναι που ντύνει την στιγμή με ιερότητα.
Δέχεσαι χωρίς να επιθυμείς και αφήνεις τον εαυτό σου να θυμηθεί ότι η ευτυχία είναι σταγόνα.
Είναι που έχεις ανάγκη την Αγάπη για να ζεις.





ΕΑΜΦΟΣ