Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2016

Φωτογραφία και Ψυχή.


Με τα μάτια της Ψυχής κοιτάζω τον κόσμο και απομονώνω θαύματα μέσα σε κάδρα/όρια.
Τα αποτυπώνω...
Για να θυμάμαι ,για να τα μοιραστώ ,για να επικοινωνήσω.
Προσωπικές απόψεις, κρυφές αγωνίες και προβληματισμοί, επιθυμίες και αναστεναγμοί κρυμμένα σε σκιές η λουσμένα στο φως.



Η παρατήρηση 

Η παρατήρηση είναι κατά την άποψή μου το βασικότερο για έναν φωτογράφο που θέλει να αποτυπώσει οτιδήποτε.Αυτό σημαίνει ότι παίζει ρόλο και ο χρόνος που μπορείς να αφιερώσεις σε ένα θέμα/τοπίο.
Αν έχεις άπλετο χρόνο τότε η παρατήρηση σε φέρνει σε κατάσταση διαλογισμού και όλα γίνονται πιο εύκολα.
Η παρατήρηση του χώρου (ακόμα και όταν δεν έχω μαζί μου την φωτογραφική μηχανή) γίνεται τρόπος ζωής και σιγά - σιγά κόσμοι μέσα σε κόσμους αποκαλύπτονται μπροστά στα μάτια μου δημιουργώντας μια πολύ ενδιαφέρουσα fractal-πραγματικότητα.
Η παρατήρηση αυτής της  fractal-πραγματικότητας εισβάλει και αλλάζει και τον τρόπο σκέψης μου ως παρατηρητή...
Φυσικά δεν ξεχνάω ότι ο ανθρώπινος τρόπος σκέψης μπορεί να "αντέξει" οτιδήποτε έχει όρια και αυτό το άχρονο fractal είναι αδύνατο να αποκαλυφθεί ολόκληρο.
Ίσως αρκεί απλά να συλλάβουμε την ύπαρξη του και να το θεωρούμε ως ένα βασικό στοιχείο της πραγματικότητας.
Αυτό με βοήθησε αρκετά ώστε να παρατηρώ τον κόσμο πιο ουσιαστικά και να αναγνωρίζω την πολλαπλότητα.
Έτσι η φωτογραφία κατάφερε να αλλάξει τον νου και την καρδιά μου.
Με "νέα" μάτια ο κόσμος δείχνει πιο ενδιαφέρον.





Το θέμα

Ανάλογο της ψυχολογικής κατάστασης μου είναι και το θέμα το οποίο θα αναζητήσω.
Έχω βρεθεί σε πανέμορφα τοπία χωρίς καλή διάθεση και η φωτογραφία το προδίδει....είναι στεγνή, χωρίς ενδιαφέρον , τότε απλά προτιμώ να αφήσω την κάμερα στην άκρη και απλά να χαζέψω την ομορφιά του τοπίου και την δύναμη της στιγμής.
Δεν "υποχρεώνω" τον εαυτό μου να "κάνει την δουλειά του" γιατί ότι κάνω εκείνη την στιγμή το κάνω για να απελευθερώσω ότι νιώθω.
Αν νιώθω θλίψη και ο χειμερινός ουρανός βοηθάει στην αναζήτηση της "σκοτεινής μου σκέψης" τότε αφήνω τον εαυτό μου ελεύθερο να διαλέξει το τοπίο και ποια στιγμή θα αποτυπώσω.
Αν είμαι χαρούμενος θα αναζητήσω με την "φωτεινή μου σκέψη" ελεύθερη να μου καταδείξει το τοπίο και την στιγμή.
Πάντα προσπαθώ να αποτυπώσω το θέμα (όσο γίνεται ίδιο με την ιδιαίτερη - φανταστική εικόνα που βλέπω μέσα μου) μέσω της κάμερας και των φίλτρων αποφεύγοντας όσο γίνεται την ευκολία του Photoshop γιατί θέλω να ευθυγραμμίσω το συναίσθημα με την Στιγμή.
Η αναζήτηση του "σωστού" κάδρου (πάντα σε σχέση με αυτό που θέλω να πετύχω) με κάνει να τριγυρίζω γύρω από το θέμα ... να δω κάθε πλευρά του ... με διαφορετικό φόντο ... διαφορετικό ύψος... διαφορετικές σκιές.
Αυτό -όπως ανέφερα και παραπάνω - εισχωρεί και στον τρόπο που κοιτάζω τον κόσμο και τους ανθρώπους.



Αποτύπωμα

Περνάνε τα χρόνια και βλέπω το αποτύπωμα που μου άφησε η τέχνη της φωτογραφίας στον τρόπο σκέψης μου.Τι καλύτερο να ζητήσω ;
Ένα προσωπικό ταξίδι σε ένα μεγαλύτερο ταξίδι που λέγεται Ζωή.
"Λέξεις" και "συναισθήματα" κρυμμένα μέσα σε τοπία και σε στιγμές...ένα κρυφό ημερολόγιο.
Κανείς δεν μπορεί να κρίνει λάθος και σωστό.
Τα όρια και η θεωρία είναι βαρίδια όταν θέλεις να νιώσεις ελεύθερος μέσω μιας τέχνης.
Άφησε για λίγο τον κόσμο - θα συνεχίσει και χωρίς εσένα - και σαν αόρατος άνθρωπος διαλογίσου πάνω σε αυτό που βλέπεις όπως και αν το βλέπεις.
Η χαρά της ελευθερίας είναι πιο δυνατή απο την χαρά της "αναγνώρισης της δουλειάς σου".











Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2016

Μικρά...












Για τους "ρόλους"


Σε μια στιγμή της ζωής του χρειάστηκε να υποδυθεί έναν "ρόλο" που θα τον έβγαζε από την δύσκολη θέση.Τα κατάφερε μια χαρά και όταν χρειάστηκε στο μέλλον το ξανάκανε  μέχρι που έγινε μέρος του χαρακτήρα του.
Αργότερα πρόσθεσε άλλον έναν "ρόλο" για να αποφύγει μια κατάσταση που την δημιούργησε ο ίδιος λόγο του "πρώτου ρόλου" που έπλασε.Τα κατάφερε και πάλι.
Με τον καιρό η εναλλαγή ρόλων έγινε πιο εύκολη...Ρόλοι προστέθηκαν και ανάλογα με τους ανθρώπους που είχε γύρω του έκανε και μικρές παραλλαγές.
Και τα χρόνια πέρασαν και τώρα δεν θυμάται ότι παίζει ρόλους....και ίσως και στις παραλλαγές να κάνει λάθη...ο σεναριογράφος πέθανε και κάποιος άλλος ανέλαβε στην θέση του...
Δεν ρωτάει ποιός...δεν είναι ο ρόλος του.



                                                       



Για τους "εκλεκτούς"


Θα έλεγα "Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα μυρμήγκι" αλλά στην  περίπτωση μας δεν μιλάω για ενα τυχαίο μυρμήγκι μιλάω για Το Μυρμήγκι......το πιο πλούσιο από όλα τα μυρμήγκια της Γης.
Είχε στην ιδιοκτησία του χιλιάδες μυρμηγκοφωλιές , στρατούς , εργάτες και στην ιδιωτική του φωλιά είχε κλειδωμένα ορυκτά με μεγάλη αξία , χρυσό , πλατίνα , πολύτιμους λίθους και ότι μπορείς να φανταστείς.
Ότι ήθελε από υλικά αγαθά το είχε...φίλους δεν είχε αλλά το άντεχε....γιατί είχε εξουσία.
Με μια του διαταγή εκατομμύρια μυρμήγκια τρέχανε σαν παλαβά.Είχε σχέδια για το μέλλον που θα κάνανε ολόκληρο τον πλανήτη δικό του  ( δεν ήξερε το μέγεθος του πλανήτη αλλά θεωρούσε ότι όλα θα τα φρόντιζε με το χρήμα και την "δύναμη" που είχε ).
Ήταν ένα απόγευμα σαν όλα τα άλλα και απλά θα επιθεωρούσε κάποιους εργάτες και εργοστάσια όπως έκανε κάθε μήνα.Οι "υπηρέτες" του είχαν ερευνήσει την περιοχή σπιθαμή προς σπιθαμή για πιθανή δολοφονική επίθεση εναντίον του και είχαν πάρει θέση για να τον προστατεύσουν απο κάθε κίνδυνο.
Όλα κυλούσαν τέλεια όταν ξαφνικά ο ήλιος χάθηκε.Ένας τυχαίος άνθρωπος απλά πέρασε από εκεί και χωρίς καν να το ξέρει τον πάτησε.....φρίκη , πάτησε το πιο "εκλεκτό" μυρμήγκι....και ολόκληρος ο πλανήτης έπεσε σε πένθος....φυσικά το τραγικό νέο μαθεύτηκε σε ολόκληρο το σύμπαν και για ένα λεπτό σιωπή απλώθηκε παντού....



                                             

       


Για τους "πωλητές"


Βαθιά μέσα στο δάσος που βρισκόταν στην κορυφή ενός βουνού υπήρχαν δυο τεράστιοι λίθοι.Ήταν εκεί από την αρχή του Ανθρώπου.Λείοι και χωρίς γωνίες , ο ένας με χρώμα πορτοκαλο-κόκκινο που εξέπεμπε Αγάπη και απέναντί του ένας γαλαζο-πράσινος που εξέπεμπε Σεβασμό.
Για πολλά χρόνια κανένας δεν ήξερε για την ύπαρξη τους και έτσι χωρίς εμπόδια τα δύο συναισθήματα βρίσκανε τον δρόμο για την καρδιά των ανθρώπων σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Κάποια στιγμή μέσα στα χιλιάδες χρόνια εφευρέθηκε η "Αξία σε χρυσό" και από τότε όλα γίνανε προϊόντα και όλοι ψάχνανε μια πρώτη ύλη η κάτι επεξεργασμένο να πουλήσουν.
Κάποια μέρα μαθεύτηκε η ύπαρξη των λίθων και οι ιδιότητές τους και πολλοί άνθρωποι κίνησαν κατά εκεί.
Άλλοι πήγανε για να βρεθούν κοντά στην πηγή αυτών των συναισθημάτων άλλοι από περιέργεια  απλά στεκόντουσαν από μακριά και παρατηρούσαν μα υπήρχαν και κάποιοι που πήγανε εκεί με σκοπό να αρπάξουν ότι μπορούσαν.
Φανατικοί ιδεολόγοι , εκκλησίες διαφόρων θρησκειών , εταιρίες προϊόντων , διαφημιστές και λοιπά ανθρωπάρια με όπλα και μίσος διώξανε το πλήθος και πέσανε πάνω στις πέτρες με μανία.Φυσικά και υπήρξε αντιπαλότητα μεταξύ τους αλλά ξέρανε ότι το αγοραστικό κοινό είναι μεγάλο και βασικά κανείς δεν θα έχανε.
Θέλανε πολύ να σπάσουν κομμάτια για να κατέχουν την δύναμη τους αλλά οι λίθοι δεν υποχώρησαν καθόλου...ούτε γρατζουνιά.Αυτό τους εξόργισε αλλά δεν μπορούσαν πλέον να κάνουν πίσω γιατί πάνω σε αυτά τα δύο χαρακτηριστικά βάσιζαν τα δόγματά τους τόσα χρόνια.Σκέφτηκαν λοιπόν ότι οι πελάτες τους θα δίνανε ότι είχαν για να κατέχουν τα δύο αυτά συναισθήματα και ο μόνος τρόπος για να κερδίσουν κάτι από αυτό είναι να παραμείνουν προσκολλημένοι σαν βδέλλες επάνω στους λίθους και να νοικιάζουν ένα κομμάτι της επιφάνειάς τους στους οπαδούς τους για ένα άγγιγμα λίγων λεπτών ( ειλικρινά αμφίβολο το τι λαμβάνουν οι οπαδοί αν κρίνουμε από τις παρενέργειες που ζούμε γύρω μας ).
Από τότε μέχρι σήμερα έχουν προστεθεί χιλιάδες βδέλλες που έχουν προσκολληθεί και αυτές επάνω στους λίθους αλλά όλες μαζί το μόνο που έχουν καταφέρει είναι να μειώσουν την εκπομπή αυτών των συναισθημάτων.Αυτό που ποτέ δεν θα καταφέρουν είναι να κλείσουν τον δρόμο για την καρδιά των ανθρώπων που παραμένουν καθαροί από την προπαγάνδα και τους αφορισμούς τους.Εξάλλου δυο καθαροί μαζί μπορούν  να δημιουργήσουν δυο τέτοιους μικρούς λίθους και κανείς ποτέ να μην μπορεί να τους αρπάξει από "μέσα" τους...και όταν οι βδέλλες πεθάνουν η Αγάπη και ο Σεβασμός θα είναι εκεί...όπως ήταν από την αρχή του Ανθρώπου.




                                                    




Για την "Γεύση"


Είναι που ντύνει την στιγμή με ιερότητα.
Δέχεσαι χωρίς να επιθυμείς και αφήνεις τον εαυτό σου να θυμηθεί ότι η ευτυχία είναι σταγόνα.
Είναι που έχεις ανάγκη την Αγάπη για να ζεις.





ΕΑΜΦΟΣ




Κυριακή 10 Ιουλίου 2016

Σχέσεις και παραλογισμός...


  Τον τελευταίο καιρό βλέπω πολύ συχνά κείμενα που προσπαθούν να μας εξηγήσουν γιατί η οικογένεια βλάπτει...
Κάποια πράγματα που γράφουν τα καταλαβαίνω.Σίγουρα ένα παιδί δεν πρέπει να εξαρτιέται από άλλους απο μια ηλικία και μετά αλλά να έχει σωστή κρίση και να έχει την γνώση να επιβιώνει.Αλλά τα περισσότερα κείμενα απλά "τα χώνουν" και δημιουργούν αίσθηση κατωτερότητας σε ανθρώπους που δεν θα έπρεπε να νιώθουν έτσι...
Σκέφτομαι γιατί όλη αυτή η "φαγούρα"..?
 Πιστεύω ότι αυτή η "φαγούρα" κάνει πολύ καλό στο σύστημα εξουσίας.
Πρώτον τα παιδιά που προσπαθούν να είναι "in" για να μην βιώσουν την κατακραυγή από φίλους μένουν σαν άτομα μόνοι τους και είναι πιο ευάλωτοι απέναντι στην εξουσία...εύκολα θύματα για ένα "σύστημα" απάνθρωπο .( το σύστημα χρειάζεται συνεργασία πολλών..κάτι σαν οικογένεια )
Από την άλλη πως μπορούν και "τσουβαλιάζουν" όλες της οικογένειες λες και είναι ίδιες και απαρτίζονται απο τον ίδιο πατέρα και την ίδια μητέρα...?
Πάντως εγώ προσωπικά όποτε είχα πρόβλημα/ατύχημα τα μέλη της οικογένειάς μου πρώτοι ήρθαν να με βοηθήσουν και τα ίδια άτομα με πρόσεχαν στα νοσοκομεία και ξενύχτισαν πάνω από το κεφάλι μου.
Από την άλλη έχω γνωρίσει νέους ανθρώπους που μένουν μόνοι και τα "τάπερ" και τα πλυμένα ρούχα πήγαιναν και ερχόντουσαν μαζί με ένα μικρό εισόδημα ( καμιά φορά έπλενα και τα πιάτα για να φάω κάπου ).Συνήθως αυτοί κάνουν τα like σε τέτοια κείμενα και είναι αστείο.

Οι "ειδικοί" που γράφουν τέτοια κείμενα "μεγάλωσαν" στις καλές εποχές και όχι στην εποχή της κρίσης και συνήθως είναι "ψυχολόγοι" ( μια φορά πήγα σε έναν και θεώρησα ότι είμαι πολύ καλά σε σχέση με τα χάλια του και μου πέρασαν όλα.) Ποιός τους δίνει το δικαίωμα να κριτικάρουν άνετα απο ένα άτομο μέχρι δέκα εκατομμύρια με ένα κείμενο ?
Μπορούν να απαντήσουν όλοι αυτοί οι "ειδικοί" (μεγαλωμένοι στα "καλά" χρόνια του Πασοκ και ΝΔ ) σε μερικές χαζές ερωτήσεις ?
Τι γίνετε όταν η οικογένεια έχει η ίδια χτίσει το σπίτι με τα χέρια της...Οι "ειδικοί" έχουν ποτέ κυριολεκτικά χτίσει σπίτι με τα χέρια τους ,τούβλα,τσιμέντα,κεραμίδια,σοβάδες κλπ ?
Θα μπορούσαν άνετα να παρατήσουν αυτό το σπίτι ?
Αν αυτό το σπίτι είναι σε ένα πανέμορφο μέρος θα το αφήσουν για να πάνε να ζήσουν σε διαμέρισμα στην πόλη με ενοίκιο ?
Όταν η μάνα η ο πατέρας μείνει μόνος του ? ...τον αφήνουμε να τα βγάλει πέρα μόνος ?
Έχουν αισθανθεί ποτέ ΣΕΒΑΣΜΟ για κάποιον ?
Αν ζούσαν ΤΩΡΑ με την κρίση οι ίδιοι σαν παιδιά σε οικογένεια θα την "έκαναν" γιατί έτσι λένε κάποιοι η θα βοηθούσαν να περάσουν τα δύσκολα όλοι μαζί ?
Είναι η μητέρα/πατέρας ΤΟΥΣ και η μητέρα/πατέρας ΣΟΥ το ίδιο πρόσωπο ?
Αν μεγαλώσουν κάποιο παιδί με κάποιο πρόβλημα απλά θα το πετάξουν έξω από το σπίτι γιατί έγινε δεκαεννέα χρονών και γιατί "έτσι κάνουν στο εξωτερικό " ( εκεί μας βολεύει ...στο εξωτερικό μπορεί να τρώνε σκυλιά η να κάνουν σεξ με ζώα αλλά αυτό δεν το "βλέπουμε") ????
Μερικοί μας λένε για ΚΑΠΟΙΑ είδη ζώων που διώχνουν τα παιδιά τους αλλά για όσα ζουν σε κοπάδι κουβέντα...και από την άλλη υπάρχουν ζώα που αλλάζουν χρώμα ανάλογα το περιβάλλον τους..το προσπάθησαν και οι ίδιοι να αλλάξουν χρώμα ?
Πως ξέρω εγώ σαν αναγνώστης οτι ο "ψυχολόγος" που γράφει το κείμενο οτι "είναι στα καλά του" η οτι δεν είναι  υποστηρικτής κάποιας "αθώας" εταιρείας  η "think tank"  ?
Όταν μεγάλωσε αυτός ο "ψυχολόγος" τον ίδιο τον έδιωξαν η τον κράτησαν στην οικογένεια ?
Αν έμεινε και μεγαλωσε σωστά τότε να το ψάξει λίγο.....αν έφυγε μπράβο του αλλά μην ζητάει απο όλους να κάνουν το ίδιο..ΝΟΜΙΖΩ οτι δεν είμαστε όλοι ιδιοι.
Μήπως ο ίδιος έχει θέματα με την οικογένειά του ?
Όπως είπα και στην αρχή συμφωνώ με μερικά πράγματα που γράφουν αλλά δεν συμφωνώ με την "μαζική" ψυχολογία γιατί κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και δεν μου αρέσει καθόλου το ύφος των κειμένων που μοιάζουν πιο πολύ με "εκδίκηση" στην οικογένεια που τους "κράταγε αιχμάλωτους".
Τέλος...αφού υπάρχουν άτομα στις ομάδες ψυχολογικής υποστήριξης που μιλάνε για δεμένη οικογένεια ( που τελικά τους έκανε κακό αρα η οικογένεια είναι κακός "θεσμός" - δηλαδή όταν κάποιος πεθαίνει από μια οδοντογλυφίδα που του έκατσε στον λαιμό τότε φταίει η οδοντογλυφίδα και σταματάμε την παραγωγή του προιόντος ) τότε ίσως να υπάρχουν και άτομα που δεν είχαν ποτέ οικογένεια....και θα ήθελα για αυτά τα άτομα αλλη μια "μαζική κριτική" στην ψυχολογία τους....αλλά εκεί "τζιζ".




ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ φεύγει και ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ κάθεται....

ΜΗΝ αφήνεις κανέναν να σου δημιουργεί ενοχές.

Ζήσε την ΖΩΗ ΣΟΥ.....όχι των άλλων.


ΕΑΜΦΟΣ