Τετάρτη 8 Ιουλίου 2015

Ο 'Εχων την ουσία και οι Ταξιδευτές.








Ο Έχων την ουσία - μα όχι την σωστή - κοιτά.
Η παγίδα λειτουργεί.

Για αρχή αποσπάτε η προσοχή του θύματος.
Ασχολείται με καθημερινά "θαύματα" που "τυχαία" εμφανίζονται παντού η κυνηγάει τα δεσμά του που έχουν διαφημιστεί ως προϊόντα που κάθε in άτομο πρέπει να έχει. και φυσικά να συμβαδίζει με την "εποχή".

Αυτό που ζει το θύμα υπήρχε.Όλοι αυτό κάνουν.
Έχει μια συνέχεια.Του δείχνουν μια πορεία.
Εθισμός...συνήθεια.Ασφάλεια και ευκολία.
Αυτός που ασυνείδητα δουλεύει και κάνει πραγματικότητα το σχέδιο που ο Έχων εξ-ουσιάζει.
Δεν ξέρει κάθε μέρος του σχεδίου.
Ξέρει.....η μάλλον εκπαιδεύτηκε να ξέρει ένα μέρος του σχεδίου και όχι φυσικά του πραγματικού Σχεδίου...αν καταλαβαίνετε τι εννοώ.

Αυτός που ξεκινά το "παιχνίδι" γνωρίζει ότι όσο εθίζει το θύμα σε χαζομάρες την ίδια στιγμή τον απομακρύνει από το να εξελίξει τις φυσικές του ικανότητες και έτσι η πιθανότητα να χαλάσει το "παιχνίδι" μειώνεται.
Έχει καταφέρει πολλά.Με πρόσωπα βιτρίνες έχει φοβίσει.Με πρόσωπα βιτρίνες έχει υπερασπιστεί το θύμα.Με πρόσωπα βιτρίνες έχει διδάξει καλοσύνη.Με πρόσωπα βιτρίνες πουλάει και αγοράζει.

Το θύμα δεν προσέχει.
Τον έχουν στριμώξει στην γωνία για πάντα.....δεν υπάρχει χρόνος για νέους δρόμους/ νέα Θέληση.Πρέπει να συνεχίσει την ζωή που τον δίδαξαν.

Ο έχων την ουσία επιβάλει τον "δρόμο".
Σαν "εθνική οδό" , με φώτα για το βράδυ,ελεγχόμενα πάρκινγκ, καλή άσφαλτο, διόδια και προκαθορισμένο προορισμό.

Μα έχει και το Σχέδιο αδυναμίες.
Μερικοί Ταξιδευτές αφήσανε το όχημα τους...περπάτησαν ως την άκρη του δρόμου με κίνδυνο της ζωής τους - μιας και μπήκανε εμπόδιο σε "οχήματα" που περνάγανε εκείνη την στιγμή - και με ισχυρή θέληση πήδηξαν έξω από τον φράχτη.
Ελάχιστοι επιβάτες οχημάτων κάτι πήρανε χαμπάρι και ίσως παρακάτω αφήσανε και αυτοί τα οχήματά τους......οι υπόλοιποι ακόμα τους καταριούνται.

Ο Ταξιδευτής διαλέγει χωματόδρομους, κρυμμένα μυστικά, όμορφα τοπία, όμορφες ΣΤΙΓΜΕΣ,την μουσική του ανέμου,  την μάθηση, την ενσυναίσθηση, την χαρά.Μέσα του γνωρίζει το επόμενο Επίπεδο.
Δύσκολη η Ζωή παντού....και στην "λεωφόρο" και στους χωματόδρομους....μα τουλάχιστον στην δεύτερη περίπτωση το κάνεις με την δική σου Θέληση.Πονάς για αυτό που διάλεξες εσύ.
Παίρνεις την ευθύνη και προχωράς.
Θα χαθείς στο μυστή-ριο του Αγνώστου και θα μάθεις να βλέπεις με την Ψυχή.
Αν μείνεις στην "λεωφόρο" που σου δείχνουν τι να βλέπεις τότε θα ζήσεις χωρίς μυστή-ριο και όλα Άγνωστα θα παραμείνουν.
Όλοι κάποια στιγμή θα χαθούμε.
Ο Ταξιδευτής δεν αντικρούει όσους τον χλευάζουν.Είναι δύσκολη η Ζωή για τους περισσότερους και λάθη γίνονται.Όπως λένε και οι μοναδικοί Γενιά του Χάους "Μα ο Θάνατος είναι κοντά και όταν εκείνος έρθει...εσύ....εσύ θα γελάς"
 Όλοι κάποια στιγμή θα χαθούμε.
Το θέμα είναι που βρέθηκε ο καθένας...στο Άγνωστο η στο πλέον Γνώριμο.



Ίσως λίγο "μπερδεμένος" ο τρόπος που γράφω.
Όταν  έγραφα εκθέσεις στο σχολείο ΠΑΝΤΑ μου λέγανε οι καθηγητές ότι ξεφεύγω από το "θέμα" από την δεύτερη παράγραφο κιόλας.Τώρα "αυτόνομος" κάνω ότι θέλω.
Μα δεν ξέρανε ... Ένα είναι το "θέμα".....ΟΛΑ.



ΕΑΜΦΟΣ