Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2015

Το Φως και το Σκότος.



Τελικά το να μην έχεις έναν άνθρωπο να μιλήσεις έχει και κάποια καλά.
Απλά βλέπεις/παρατηρείς και σκέφτεσαι χωρίς να χρειάζεται να εξηγήσεις σε κανέναν τίποτα.
Έτσι και αλλιώς κανείς δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για το πως βλέπεις τον κόσμο και είναι φυσικό γιατί ο καθένας έχει τα δικά του προβλήματα.
Έτσι λοιπόν και εγώ αυτόν τον καιρό απλά παρατηρώ και σκέφτομαι.
Βασικά παρατηρώ δύο κόσμους...τον πραγματικό και τον "πλασματικό".
Στον πραγματικό κόσμο βρίσκω απαντήσεις η διαλογίζομαι.
Η θάλασσα μου υπενθυμίζει ότι τίποτα δεν είναι σταθερό και ότι σχεδόν σε όλα τα πράγματα υπάρχει η όμορφη και η άσχημη πλευρά.
Τα δέντρα μου προσφέρουν γαλήνη και μου υπενθυμίζουν ότι υπάρχουν συναισθήματα που χρειάζονται "φως" και συναισθήματα που τρέφονται από το "σκοτάδι"...συνειδητό και υποσυνείδητο.
 Πολλές φορές όταν μαζεύω καρπούς από τα κλαδιά τους με κάνουν να σκέφτομαι πόσο όμορφη και απλή θα μπορούσε να είναι η ζωή για όλους και ξαφνικά η φαντασία μου πετά πάνω από κοινωνίες ουτοπικές.
Τα αγριολούλουδα χαρίζουν την ομορφιά τους χωρίς να αποζητούν κάτι και το μόνο που χρειάζονται είναι απλά η κατάλληλες συνθήκες.Από την μια στιγμή στην άλλη ζούνε και πεθαίνουν χωρίς να προσπαθούν να γίνουν δέντρα.
Μια αράχνη που δουλεύει ώρες και κάνει υπομονή άλλο τόσο για να πιάσει το θύμα....απλά για την τροφή και όχι για να ικανοποιήσει κάποια διαστροφή της.
Ο νυχτερινός ουρανός που μου θυμίζει πόσο χαζό είναι να αναζητώ εξουσίες και πόσο τυχερός που είμαι που συνειδητοποιώ τι βλέπω.
Το όμορφο πρόσωπο μιας καλής γυναίκας που μου δίνει ώθηση για δημιουργία.
Από την άλλη αναγκάζομαι να γίνομαι μέρος και του "πλασματικού".
Ψέμα η ώρες, ψέμα το χρήμα, τηλεόραση που ξερνά άπιαστα "ιδανικά", ιδεολογίες που μου ζητάνε να τις ταΐζω με την ουσία μου, τράπεζες που ξερνάνε θάνατο και ζητάνε εξουσία, ψευτο-μουσικοί  που σαν τσαρλατάνοι παρουσιάζουν παιδικά τρικ και ξευτελίζουν την πιο δυνατή μαγική τέχνη ,"έξυπνα" ηλεκτρονικά αντικείμενα που με δένουν με χρυσές αλυσίδες, ψεύτικες χαζοχαρούμενες γιορτές για λίγους και εκλεκτούς, ανταγωνισμός με δικαιολογία την εξέλιξη, θεωρίες με θρησκευτικό χαρακτήρα για "τυφλούς", άνθρωποι που κρίνουν ανθρώπους χωρίς να τους ξέρουν, πόλεμοι για εξουσία.
Ο παράδεισος και η κόλαση στην ίδια διάσταση.
Νιώθω την σχιζοφρένεια του ανθρώπινου είδους.
Αναζητήσαμε τεχνολογία για να κάνουμε την ζωή πιο εύκολη και μετά κατηγορούμε τον άνεργο και τον αφήνουμε να σαπίσει.
Δημιουργία του ίντερνετ για επικοινωνία και φτάνουμε στο σημείο να μιλάμε στον εαυτό μας και όχι στους άλλους.

Η επικοινωνία σημαίνει λέξεις, μα ο καθένας έχει διαφορετική ουσία/έννοια για κάθε λέξη και με μιας η επικοινωνία καταρρέει.
Τελικά το να μην έχεις έναν άνθρωπο να μιλήσεις είναι εύκολο να συμβεί και δύσκολο στο να το χωνέψεις....ειδικά όταν μια ζωή προσφέρεις ότι μπορείς γιατί είσαι Άνθρωπος.


ΕΑΜΦΟΣ


Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2015

Η μυρωδιά της αυγής...





Η ώρα 5 το πρωί και το φως σπάει το βαθύ σκοτάδι.
Η προσπάθεια να κοιμηθώ απέτυχε.
Σκέψεις με κράτησαν με τα μάτια ανοιχτά... και εγώ χάθηκα μέσα τους και άφησα να με παρασύρουν.
Ο ήλιος θα προβάλει σε λίγα λεπτά και χαζεύω κοιτώντας από το παράθυρο την φύση που ξυπνά όταν ξαφνικά μια μυρωδιά με γύρισε πίσω στον χρόνο....σε ξημερώματα που πέρασαν.

 Σε μια παραλία καλοκαίρι μόνος, ξύπνησα όταν άκουσα τα κύματα και χωρίς δεύτερη σκέψη σηκώθηκα και άραξα να δω τον ήλιο να προβάλει.
Ξημερώματα,σε ένα τραίνο που με πήγαινε Αθήνα....η πίσω στο στρατόπεδο και έβλεπα από το παράθυρο αραιά και που φωτάκια μέσα στο σκοτάδι και αναρωτιόμουν που να είμαι...και πόσο διαφορετικά θα φαίνονταν την μέρα.
Σε μια συζήτηση με έναν φίλο που ξεκίνησε αργά το βράδυ με μπύρες και μας βρήκε το ξημέρωμα να πίνουμε κακάο και να κάνουμε όνειρα.
Σε ένα σπίτι γνωστού που ο ύπνος πάλι με ξέχασε και όπως τώρα έπινα τον καφέ μου σε μια κουζίνα και σκεφτόμουν.
Με την μοτοσυκλέτα στην εθνική οδό να γυρίζω σπίτι μετά από ένα όμορφο καλοκαίρι...κουρασμένος αλλά ζωντανός.
Τα ξανά έζησα όλα σε μια στιγμή.
Τα πεθύμησα γιατί πάει καιρός που η συνήθεια με τρώει.
 Τέτοια πρωινά δίνω υπόσχεση στον εαυτό μου να ζήσω μια Ζωή με θάρρος και να αναζητώ αληθινά  συναισθήματα.
 Μια υπόσχεση που άλλοτε κρατάω και άλλοτε ξεχνάω.

Ο ουρανός τώρα γέμισε χρώματα.Σκούρο μπλε,μοβ,κόκκινο,κίτρινο και γαλάζιο.
Τα τιτιβίσματα των πουλιών άρχισαν και κάπου μακριά ακούγεται ο ήχος της ανθρώπινης κοινωνίας που ξυπνά για να σκοτώσει τα όνειρα που κάνει όταν κοιμάται.

Σήμερα θα κρατήσω την υπόσχεση μου.


ΕΑΜΦΟΣ




















Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2015

Κόσμος κόσμημα.



Ίσως αν.....

Ίσως ένα βράδυ αν σβήναμε τα φώτα σε ολόκληρο τον πλανήτη και βγαίναμε έξω από τα σπίτια μας να κοιτάξουμε ψηλά απλά να δούμε τον Κόσμο....τα τρισεκατομμύρια άστρα...
Ίσως τότε βλέπαμε πραγματικά που ανήκουμε...που κατοικούμε....το μέγεθος του προβλήματός μας..την σύνδεση μας με τους συνανθρώπους μας.
Ίσως τότε να καταφέρουν τα άστρα να μας διδάξουν.
Τα μάτια να δούνε το άπειρο.
Η καρδιά να ηρεμήσει.

Στο σκοτάδι θα δούμε Φως.
Στο Φως θα δούμε το Μεγάλο Σχέδιο.
Στο Μεγάλο Σχέδιο θα βρούμε την δύναμη της Ψυχής.
Η Ψυχή θα διώξει τον φόβο του θανάτου.
Εκεί θα καταλάβουμε πως ο Χρόνος είναι άπειρος σε σχέση με τον δικό μας πλασματικό χρόνο.

Κάθε ανθρώπινη "εξουσία" θα βιώσει την αδυναμία της.

Φαντάζομαι αυτό το βράδυ...
Ανθρώπους να κοιτάζουν πραγματικά τον Κόσμο.
Ανθρώπους να σκέφτονται...να μαθαίνουν.
Κανένα έργο τέχνης η ανθρώπινο δημιούργημα δεν μπορεί να επισκιάσει αυτήν την αίσθηση που θα βιώναμε.

Σε μία ουτοπική πανανθρώπινη κοινωνία αυτή θα ήταν μια βραδιά γιορτής.
Μια γιορτή που θα έφερνε τους ανθρώπους πιο κοντά.

Τότε θα βιώναμε το πραγματικό διαδίκτυο που μας ενώνει.

Αλλά .....ΟΧΙ....δεν θα μας αφήσουν να "ανοίξουμε τα μάτια".
Θα κάνουν τα πάντα - αυτοί οι κάποιοι λίγοι "εκλεκτοί" - να κοιτάμε κάτω.
Να σκύβουμε το κεφάλι.
Φωτάκια θα αναβοσβήνουν παντού για να χαζέψουμε ένα αν-ούσιο θέαμα...για διάλειμμα....να ξεκουραστούμε για να συνεχίσουμε το έργο τους...για πάντα διαιρεμένοι.

Ίσως ένα βράδυ μετά από εκατοντάδες χρόνια οι τελευταίοι άνθρωποι να δούνε τον Κόσμο και πραγματικά να ξυπνήσουν τελευταία στιγμή για να τραγουδήσουν το τελευταίο μοιρολόι...παρέα με μια φωτιά που θα καίγονται χαρτάκια με νούμερα και σχέδια...και μια χρυσή γραμμή που τα έκανε "αναγκαία".


ΕΑΜΦΟΣ



Τετάρτη 8 Ιουλίου 2015

Ο 'Εχων την ουσία και οι Ταξιδευτές.








Ο Έχων την ουσία - μα όχι την σωστή - κοιτά.
Η παγίδα λειτουργεί.

Για αρχή αποσπάτε η προσοχή του θύματος.
Ασχολείται με καθημερινά "θαύματα" που "τυχαία" εμφανίζονται παντού η κυνηγάει τα δεσμά του που έχουν διαφημιστεί ως προϊόντα που κάθε in άτομο πρέπει να έχει. και φυσικά να συμβαδίζει με την "εποχή".

Αυτό που ζει το θύμα υπήρχε.Όλοι αυτό κάνουν.
Έχει μια συνέχεια.Του δείχνουν μια πορεία.
Εθισμός...συνήθεια.Ασφάλεια και ευκολία.
Αυτός που ασυνείδητα δουλεύει και κάνει πραγματικότητα το σχέδιο που ο Έχων εξ-ουσιάζει.
Δεν ξέρει κάθε μέρος του σχεδίου.
Ξέρει.....η μάλλον εκπαιδεύτηκε να ξέρει ένα μέρος του σχεδίου και όχι φυσικά του πραγματικού Σχεδίου...αν καταλαβαίνετε τι εννοώ.

Αυτός που ξεκινά το "παιχνίδι" γνωρίζει ότι όσο εθίζει το θύμα σε χαζομάρες την ίδια στιγμή τον απομακρύνει από το να εξελίξει τις φυσικές του ικανότητες και έτσι η πιθανότητα να χαλάσει το "παιχνίδι" μειώνεται.
Έχει καταφέρει πολλά.Με πρόσωπα βιτρίνες έχει φοβίσει.Με πρόσωπα βιτρίνες έχει υπερασπιστεί το θύμα.Με πρόσωπα βιτρίνες έχει διδάξει καλοσύνη.Με πρόσωπα βιτρίνες πουλάει και αγοράζει.

Το θύμα δεν προσέχει.
Τον έχουν στριμώξει στην γωνία για πάντα.....δεν υπάρχει χρόνος για νέους δρόμους/ νέα Θέληση.Πρέπει να συνεχίσει την ζωή που τον δίδαξαν.

Ο έχων την ουσία επιβάλει τον "δρόμο".
Σαν "εθνική οδό" , με φώτα για το βράδυ,ελεγχόμενα πάρκινγκ, καλή άσφαλτο, διόδια και προκαθορισμένο προορισμό.

Μα έχει και το Σχέδιο αδυναμίες.
Μερικοί Ταξιδευτές αφήσανε το όχημα τους...περπάτησαν ως την άκρη του δρόμου με κίνδυνο της ζωής τους - μιας και μπήκανε εμπόδιο σε "οχήματα" που περνάγανε εκείνη την στιγμή - και με ισχυρή θέληση πήδηξαν έξω από τον φράχτη.
Ελάχιστοι επιβάτες οχημάτων κάτι πήρανε χαμπάρι και ίσως παρακάτω αφήσανε και αυτοί τα οχήματά τους......οι υπόλοιποι ακόμα τους καταριούνται.

Ο Ταξιδευτής διαλέγει χωματόδρομους, κρυμμένα μυστικά, όμορφα τοπία, όμορφες ΣΤΙΓΜΕΣ,την μουσική του ανέμου,  την μάθηση, την ενσυναίσθηση, την χαρά.Μέσα του γνωρίζει το επόμενο Επίπεδο.
Δύσκολη η Ζωή παντού....και στην "λεωφόρο" και στους χωματόδρομους....μα τουλάχιστον στην δεύτερη περίπτωση το κάνεις με την δική σου Θέληση.Πονάς για αυτό που διάλεξες εσύ.
Παίρνεις την ευθύνη και προχωράς.
Θα χαθείς στο μυστή-ριο του Αγνώστου και θα μάθεις να βλέπεις με την Ψυχή.
Αν μείνεις στην "λεωφόρο" που σου δείχνουν τι να βλέπεις τότε θα ζήσεις χωρίς μυστή-ριο και όλα Άγνωστα θα παραμείνουν.
Όλοι κάποια στιγμή θα χαθούμε.
Ο Ταξιδευτής δεν αντικρούει όσους τον χλευάζουν.Είναι δύσκολη η Ζωή για τους περισσότερους και λάθη γίνονται.Όπως λένε και οι μοναδικοί Γενιά του Χάους "Μα ο Θάνατος είναι κοντά και όταν εκείνος έρθει...εσύ....εσύ θα γελάς"
 Όλοι κάποια στιγμή θα χαθούμε.
Το θέμα είναι που βρέθηκε ο καθένας...στο Άγνωστο η στο πλέον Γνώριμο.



Ίσως λίγο "μπερδεμένος" ο τρόπος που γράφω.
Όταν  έγραφα εκθέσεις στο σχολείο ΠΑΝΤΑ μου λέγανε οι καθηγητές ότι ξεφεύγω από το "θέμα" από την δεύτερη παράγραφο κιόλας.Τώρα "αυτόνομος" κάνω ότι θέλω.
Μα δεν ξέρανε ... Ένα είναι το "θέμα".....ΟΛΑ.



ΕΑΜΦΟΣ


Τρίτη 19 Μαΐου 2015

Ψυχή....

Ψυχή 

Το Όλο είναι σπείρα που καταλήγει σε κύκλο και έχει παλμό / δόνηση / ήχο / ενέργεια.

Εμείς σε ένα τετράγωνο κλειδώνουμε τον εαυτό μας.
Τι είναι Τάξη ; Τι είναι Χάος ;
Που ψάχνεις να βρεις ασφάλεια...;
Στην ύλη ;
Στον "εαυτό" που βλέπεις ως είδωλο στον καθρέφτη...στο σαρκικό σου "όχημα" ;
Το σώμα είναι ύλη και η ύλη είναι σκέψη / δόνηση.
 Μην μυθοποιείς τον εαυτό σου...μην του βάζεις ταμπέλες..μην τον τετραγωνίσεις.
Σκλάβος της εικόνας σου που τόσα χρόνια χτίζεις για να σε αποδεχθούν οι άλλοι και αυτοί με την σειρά τους να σε στολίσουν με έναν ακόμα πλασματικό εαυτό...και και τότε θα κλειδώσεις περισσότερο.
Μπορείς να Ζήσεις κλειδωμένος..?
Ποιος σε ξέρει πραγματικά...?
Θα σκεφτείς "Ποιος θα τα βγάλει πέρα με το τέρας που δημιουργήσαμε και ονομάσαμε κοινωνία...Μέσα του ζουν οι φίλοι μας και η οικογένεια μας ?"
Είναι δύσκολο πρόβλημα με ανυπολόγιστες προεκτάσεις.
Κάποιες φορές φτάνω μπροστά σε αυτό και η αίσθηση είναι πάντα η ίδια...
Φαντάζομαι τον εαυτό μου να στέκεται μπροστά από έναν τεράστιο μαυροπίνακα.Παρατηρώ το πρόβλημα σε "μαθηματική" μορφή , περίπλοκο και δυσκολονόητο.
Ατελείωτες πράξεις ,σειρές, αφαιρέσεις, προσθέσεις, άγνωστοι αριθμοί χ και στο τέλος αυτού του τεράστιου προβλήματος ένα ίσον που περιμένει απάντηση.
Πάντα η καρδιά μου χτυπά δυνατά, γεμάτη αγωνία όταν φτάνω σε αυτό το ίσον όπως την πρώτη φορά...
Μέσα μου πλέον έχω βρει την απάντηση...η τουλάχιστον έτσι νομίζω.
Είναι πολύ απλή και δεν έχει σχέση με αριθμούς...έχει σχέση με την θέλησή μας και τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τους γύρω μας.
Σεβασμός, ειλικρίνεια, αγάπη, θάρρος, θέληση και την δύναμη να δεχτείς την δυσκολία θεληματικά.
Ακούγετε "όμορφο" μα είναι ο πιο δύσκολος δρόμος.
Την λύση σε αυτό το πρόβλημα δεν την γράφεις με κιμολία...την ζείς.


Dark Era / The end of Feelings

https://www.youtube.com/watch?v=KBlZ9GksDgA


ΕΑΜΦΟΣ.



Τρίτη 17 Μαρτίου 2015

Eισαγωγή...



Νέο blog για σκέψεις,κείμενα και αισθήματα συν οτι έχω να προτείνω από μουσικές,ταινίες κλπ....

 Τα διάφορα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (πχ Facebook) έχουν γίνει "πασαρέλα" η "δικαστικές αίθουσες" και επιπλέον όλοι χάνουν τα προσωπικά τους χαρακτηριστικά...κάτι σαν fast-food που όλα τα γεύματα έχουν την ίδια γεύση.
Μπορεί όλα να έχουν ειπωθεί και να μην έχω τίποτα καινούργιο να πω αλλά η ανάγκη με σπρώχνει να δημιουργώ και να κρατάω σημειώσεις και τουλάχιστον εδώ μπορώ να το κάνω με στυλ...
Ελπίζω να γουστάρουν κάποιοι και να μου χαρίσουν λίγο απο τον χρόνο τους....όπως και έχει αυτός είναι ο τρόπος μου να αφήσω άλλο ένα σημάδι στο ιντερνετικό χάος μέχρι να "γυρίσει ο Κύκλος".



Ο Κύκλος 

Ο Κύκλος γυρνάει πάντα...και κάπου στην άχρονη πλευρά του γεννήθηκε μία Ψυχή και ήρθε η σειρά της να κατέβει "για Μάθημα" στον κόσμο του χρόνου...πήρε το όνομα Θεόδωρος και άρχισε να ζει και να καταγράφει μνήμες.

Από πολύ μικρός σκεφτόμουν - λόγο φόβου - τον Θάνατο.
Με θυμάμαι να κλαίω στο κρεβάτι μου το βράδυ πριν κοιμηθώ γιατί ήξερα ότι θα πεθάνω κάποια στιγμή και "όλα θα συνεχίσουν να υπάρχουν και δεν θα είμαι εδώ να τα δω"....
Αργότερα σαν έφηβος  όλα ξεχάστηκαν μέσα στην δίνη της ενέργειας που με γέμιζε, γνώρισα τον έρωτα την φιλία και ο "φόβος" ξεχάστηκε για λίγο αλλά σύντομα μου ξανά κέντρισε το ενδιαφέρον και άρχισα να διαβάζω και να ακούω με προσοχή οτιδήποτε είχε σχέση.Εφτά χρόνια πέρασαν και πλέον είχα δημιουργήσει μία "εικόνα" και ο φόβος άρχισε να υποχωρεί.
Μέχρι που έφτασε η στιγμή ο Θάνατος να πάρει δύο πολύ αγαπημένα μου πρόσωπα και πλέον διδάχτηκα ακόμα παραπάνω συν κάποια συγκεκριμένα γεγονότα που με βοήθησαν να συνειδητοποιήσω ότι η ψυχή συνεχίζει την πορεία της και μετά Θάνατο.
Θεωρώ πως ο Θάνατος είναι μια Πύλη.Επιστρέφουμε στο σχολείο της Ψυχής και διαλογιζόμαστε πάνω στο Μάθημα που πήραμε.
Επιπλέον  η ύπαρξη του Θανάτου δίνει γεύση στις όμορφες Στιγμές που ζούμε σε αυτόν τον δύσκολο κόσμο.Γιατί μαρτυρά το "τέλος" και την περιοδικότητα άρα και την μοναδικότητα κάθε όμορφης στιγμής/εμπειρίας.
Αυτός ο κόσμος είναι Στιγμές.
Ο Έρωτας η Αγάπη και η Ομορφιά είναι που αναζητώ στον κόσμο/στις Στιγμές που ζω για να πάρω δύναμη να προχωρήσω παρακάτω και να ολοκληρώσω τον Κύκλο.Δεν το πετυχαίνω πάντα αλλά τουλάχιστον προσπαθώ...Ίσως όπως λέει και ένας στίχος των Paradise Lost "All i need is a simple reminder"
Ολόκληρη Ζωή Στιγμές....και εκτιμητής αξιών.... ο Θάνατος.
Όποιος θέλει να ζήσει για πάντα...τότε δεν έζησε ποτέ. 
Δεν ξέρω σε ποιο σημείο του Κύκλου βρίσκομαι αλλά δεν ανησυχώ...Κύκλος είναι.





Ένας χαζός συνομοσιωλόγος

Ναι ...αυτό είμαι.Να φανταστείς σκέφτομαι κάτι τρελά πράγματα όπως το παρακάτω...
Στην πόλη δεν μπορείς να φυτέψεις λαχανικά,καρπούς,φρούτα (ακόμα και το δεντράκι που έβαλε ο δήμος έξω από το σπίτι σου είναι νεραντζιά...ούτε λεμονιές ούτε πορτοκαλιές ούτε μανταρινιές, ίσως να υπάρχουν και εξαιρέσεις δεν λέω)....άλλοι ελέγχουν το φαγητό, το νερό και την ενέργεια/ηλεκτρισμό και σιγά σιγά όταν θα ιδιωτικοποιηθούν όλα μια νέα τάξη - ουπς συγνώμη, μέρα ήθελα να πω - θα ξεπροβάλλει.
Οι δρόμοι είναι συγκεκριμένοι...κανένα νέο μονοπάτι καμία νέα οπτική.
Τα αμάξια έχουν ήδη αρχίσει να παρκάρουν μόνα τους και να διαβάζουν δρόμους...και εδώ που τα λέμε αφού όλοι χρησιμοποιούν τους ίδιους δρόμους γιατί να υπάρχουν αμάξια και όχι μόνο μέσα μαζικής μεταφοράς?
ΙΣΩΣ κάποια στιγμή για "το καλό του πλανήτη" θα τα ακριβύνουν υπερβολικά και τότε μόνο ελάχιστοι θα τα κατέχουν αλλά και αυτό για καλό είναι, θα  ξεκαθαρίσουν και οι ταξικές διαφορές.Νομίζεις ότι <αυτοί> θέλουν να συζούν με την "πλέμπα" ?
 Το χρήμα θα γίνει κάρτα τράπεζας και τότε ο <έλεγχος> θα είναι καλύτερος, ανα πάσα στιγμή θα ξέρουν που είσαι και τι αγοράζεις...αλλά δεν πειράζει, θα σωθούμε απο τους φοροφυγάδες.
 Η Υγεία έγινε μονοπώλιο εταιρειών...μην ασχολείσαι με "ματζούνια".Αυτά είναι για τους "παλιούς" εξάλλου που να βρεις όλα αυτά τα "περίεργα φυτά" στην πόλη ζεις.
 Άλλο θέμα είναι οι χιλιάδες κεραίες ,πομποί και δέκτες..αλλά ποιος ασχολείται με κάτι αόρατο...άσε που έτσι έχουμε καλύτερο "σήμα" -  και οι <από πάνω> ακόμα καλύτερο.
Κάποτε βλέπαμε τηλεόραση (όχι ότι είναι και ότι καλύτερο αλλά υπάρχουν και εξαιρέσεις ) και τώρα η τηλεόραση μας βλέπει,κρατάει μνήμη των συνηθειών μας.Ο υπολογιστής μας και τα κινητά - τα "smartphones" που τα κατέχουν και πολλοί "idiot"-  έχουν βιντεοκάμερα...και μα τον Κρομ τι σύμπτωση 
για την ασφάλεια σου βάλανε κάμερες και στους δρόμους και έρχονται και άλλες...αλλά αν τρακάρεις η σου συμβεί κάτι κακό και θες το περιστατικό για να βρεις το δίκιο σου πρέπει να πας να ζητήσεις άδεια από χίλιους δυο δημοσίους υπαλλήλους και εισαγγελείς (και ας τις έχεις πληρώσει εσύ με τους φόρους) αλλά αν συμβεί κάτι κακό σε κάποιο π.χ. πολιτικό πρόσωπο η μεγαλοεπιχειρηματία θα το δεις στην τηλεόραση να παίζει 28 ώρες το 24ωρω μέχρι το επόμενο "έκτακτο" γεγονότο.
  Όσο για τα δάση πρέπει να τα προστατέψουν...θα σε κάνουνε φανατικό φυσιολάτρη μέχρι που μια μέρα θα υπογράψεις για να τα περιφράξουν "για να τα προφυλάξουμε"....και τότε δεν θα έχεις που να κρυφτής.
Ίσως επειδή το σχέδιο <τους> είναι τεραστίων διαστάσεων κάπου να διαλύσει αλλά αν ο κόσμος έχει ήδη χαζέψει και με την συμβολή των μέσων πιστεύει στη μη-βία τότε δεν θα πάθουν καμία μεγάλη ζημιά.
Ίσως σκέφτεσαι ότι γράφω χαζομάρες αλλά δεν πειράζει ,καθένας έχει την γνώμη του και άνετα μέσα στο διαδίκτυο μπορείς να "αλλάξεις κανάλι".
Απλά τροφή για σκέψη δίνω..από εκεί και πέρα ο καθένας διαλέγει τι θέλει να κρατήσει και τι όχι.








Βιβλία
 Αυτό που προτείνω είναι μια μικρή ιστορία του Χ. Τζ. Γουέλς και λέγετε "Η χώρα των Τυφλών" και μετά ξανασκεφτείτε αν στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος...



Μουσική 
Σας πρώτη επιλογή έχω το "I did fine" από Morning Bound (που μου πρότεινε ο φίλος Γιώργος Καρκάλας.)Ένα τρίο - Φωνή/Μπάσο/Τύμπανα - που σίγουρα αξίζει τον χρόνο σας.

https://www.youtube.com/watch?v=V6WaD0X05rs&index=48&list=PLzehPacuzaELNLCVpiBBjXxqewMjys0rK




Μέχρι την επόμενη ανάρτηση σου εύχομαι Καλή Τύχη.


ΕΑΜΦΟΣ.